කජු කන එක ලේසි වැඩක්ද?

“කොහොමද අද ගණන් ප්‍රශ්න පත්තරේ?” 

ඉස්සර අපේ අම්මලා තාත්තලා එහෙම ඇහුවාම කියන්නේ, 

“අයියෝ කජු කනවා වගේ. ගණන් ඔක්කොම හැදුවා” 

එහෙම කිව්වත් රිපෝට් කාඩ් එක දෙන දවසේ තමයි කජු කෑම කොහොමද කියලා ඇත්තටම පෙනෙන්නේ. 

කොහොම වුණත් මේ කජු කන කතාව ගැන මට සෑහෙන කාලෙක ඉඳන් ලොකු අවුලක් නම් තිබුණා. මොකද අපි හරිම ලේසි වැඩකට තමයි ‛කජු කනවා’ කියලා කියන්නේ. ඒත් මට නම් පොඩි කාලේ ඉඳින්ම කජු කනව කියන එක ලේසි වැඩක් වුණේ නෑ. 

මුළින්ම කජු කඩන එක ගැන හිතමු. 

අපේ වත්තේ කජු නැති නිසා කඩන්න වෙන්නේ වෙන කොහෙන් හරි. නැත්නම් අහුලගෙන එන්න ඕන. අනුන්ගේ වතුවලින් කජු කඩන එක හරි අහුලන එක හරි හිතන තරම් ලේසි වැඩක් නෙවෙයි. කොහොම හරි කජු ගෙදර ගෙනාවා කියමුකෝ. 

ඊට පස්සේ කජු ලෙලි අරින්න ගියාම ඔක්කෝටම වඩා එපා වෙනවා. කොටයක් උඩින් තියලා, කජු ගෙඩිය පලලා මදේ එළියට ගන්න ඕන. කජු කිරි ගෑවුනාම සමහර වෙලාවට වන වෙනවා. ඒ විතරක්ද? කජු කිරි ගඳ එනවා. 

කජු මද ටික වෙන් කරගත්තා කියලා හිතමුකෝ. 

ඊට පස්සේ වතුරේ දාලා පොතු ටික අයින් කර ගන්න ඕන. මොකද කජු කිරි කටේ ගෑවුනොත් කටත් වන වෙනවා. 

ඔන්න දැන් කජු මද ටික ලෑස්තියි. 

දැන් කාට හරි මේ මද ටික දුන්නොත් කටට දෙකට ගිල දාන්න පුළුවන්. 

අන්න ඒ පියවරේ ඉඳන් බලන කෙනෙක් නම් කියයි, 

“අයියෝ කජු කනවා වගේ ලේසියිනේ” කියලා. 

ඒත් ඇත්තටම මට නම් මේ වැඩේ හරි අමාරුයි. 

ඉතිං මම එක් දෙයක් පුරුදු වුණා. 

අමාරු වැඩක් කරන්න ආවාහම, 

“අම්මෝ මේක කජු කනවා වගේ අමාරු දෙයක් නේ” 

කියලා කියන්න.