මෑතකාලීනව ශ්‍රී
ලංකාවේ අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරණ පිළිබඳව දැඩි කතාබහක් ඇති වී තිබේ. මේ අතර, ඉතිහාසය විෂය අනිවාර්ය
විෂය ලැයිස්තුවෙන් ඉවත් කිරීමට යෝජනාවක් ඉදිරිපත් වූ බවට පැතිර ගිය ආරංචිය බොහෝ
දෙනාගේ අවධානයට ලක් විය. ඇතැමුන් තර්ක කරන්නේ වෘත්තියක් ලබා ගැනීමට ඉතිහාසය
ඉගෙනීමෙන් ඇති පලක් නොමැති බවය. එහෙත්, බොහෝ දියුණු රටවල ඉතිහාසය අනිවාර්ය විෂයයක් වන අතර,
ඇතැම් රටවල ස්ථිර
පදිංචිය (PR) ලබා ගැනීමට
පවා ඉතිහාසය පිළිබඳ පරීක්ෂණයකට මුහුණ දීමට සිදු වේ. මෙම තත්ත්වය සැලකිල්ලට
ගැනීමේදී, අපගේ ඉතිහාස
අධ්‍යාපන ක්‍රමවේදය පිළිබඳව ගැඹුරින් සිතා බැලිය යුතු බව පැහැදිලිය.
නූතන රැකියා
වෙළඳපොළට සරිලන පරිදි අධ්‍යාපනය ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීමේ අවශ්‍යතාවය පිළිගත යුතුය.
කෙසේ වෙතත්, ඉතිහාසය යනු
හුදෙක් කරුණු කට පාඩම් කරන විෂයයක් ලෙස සැලකීමෙන් එහි සැබෑ වටිනාකම මගහැරී යයි.
ඉතිහාසය යනු අතීතයේ සිදු වූ සිදුවීම් පිළිබඳව පමණක් නොව, එම සිදුවීම් අපගේ වර්තමානයට සහ අනාගතයට
බලපාන ආකාරය පිළිබඳ ගැඹුරු අවබෝධයක් ලබා දෙන විෂයයකි. එය විචාරාත්මක චින්තනය,
විශ්ලේෂණ කුසලතා සහ
හේතුඵල සබඳතා තේරුම් ගැනීමේ හැකියාව වර්ධනය කරයි. මේවා ඕනෑම වෘත්තියකට අත්‍යවශ්‍ය
මූලික කුසලතා වේ.
නමුත්,
අපේ රටේ ඉතිහාසය
ඉගැන්වෙන ආකාරය සම්බන්ධයෙන් ගැටලුවක් පවතින්නේයැයි කිවහොත් එය නිවැරදිය. බොහෝ විට
ඉතිහාසය යනු හුදෙක් දත්ත සහ වර්ෂයන් සමූහයක් ලෙස ඉදිරිපත් කෙරේ. දරුවන්ට එමගින්
කතාවක්, අත්දැකීමක් හෝ
චිත්තවේගී බැඳීමක් ඇති කර ගැනීමට අවස්ථාව නොලැබේ. මේ නිසා, ඉතිහාසය අලස විෂයයක් බවට පත් වී ඇති අතර, එහි සැබෑ ආලෝකය
දරුවන්ට නොපෙනේ.
අපගේ ප්‍රධානම
අරමුණක් විය යුත්තේ ඉතිහාසය ඉගැන්වීමේ ක්‍රමවේදය ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීමය. ඉතිහාසය
හුදෙක් පොත්පත්වලින් පමණක් ඉගැන්වීම වෙනුවට, එය සජීවී අත්දැකීමක් බවට පත් කළ යුතුය.
උදාහරණයක් ලෙස, ඓතිහාසික
ස්ථාන නැරඹීමට අවස්ථා ලබා දීම, අතීත සිදුවීම්
නාට්‍යමය ස්වරූපයෙන් ඉදිරිපත් කිරීම, අන්තර්ක්‍රියාකාරී ක්‍රියාකාරකම් භාවිත කිරීම සහ සමකාලීන
සිදුවීම් සමඟ ඉතිහාසය සම්බන්ධ කර ඉගැන්වීම වැනි ක්‍රමවේද අනුගමනය කළ හැකිය. නවීන
තාක්ෂණය, විශේෂයෙන්ම
දෘශ්‍ය සහ ශ්‍රව්‍ය මාධ්‍යයන්, ඉතිහාසය වඩාත්
සිත්ගන්නාසුළු ආකාරයකින් ඉදිරිපත් කිරීමට උපකාරී වේ. සජීවීකරණ, වාර්තා චිත්‍රපට සහ
අන්තර්ජාල සම්පත් භාවිතයෙන් දරුවන්ට අතීතය වඩාත් සමීප කරවිය හැකිය.
මෙමගින්
සිදුවන්නේ කුමක්ද? දරුවන්
ඉතිහාසය හුදෙක් ඉගෙන ගන්නවා වෙනුවට එයට ආදරය කිරීමට පටන් ගැනීමය. ඔවුන්ට තමන්ගේ මුතුන්
මිත්තන්ගේ කැපකිරීම්, ඔවුන් මුහුණ
දුන් අභියෝග සහ රට ගොඩනැගීමට දායක වූ ආකාරය පිළිබඳව ගැඹුරු අවබෝධයක් ලැබේ. මෙම
අවබෝධය තුළින්, දරුවන් තුළ තම
මව්බිම කෙරෙහි අප්‍රමාණ වූ ආදරයක් සහ පක්ෂපාතිත්වයක් ස්වභාවිකවම ගොඩනැගේ. ඔවුන් තම
රටේ අභිමානවත් ඉතිහාසය පිළිබඳව ආඩම්බර වන අතර, එම ඉතිහාසය රැක ගැනීමටත්, රටේ අනාගතය වෙනුවෙන්
කැප වීමටත් පෙළඹේ.
ඉතිහාසය යනු
හුදෙක් අතීතය පිළිබඳව දැන ගැනීමක් පමණක් නොවේ. එය වර්තමානය තේරුම් ගැනීමට සහ
අනාගතය සැලසුම් කිරීමට අවශ්‍ය පාඩම් අපට කියා දෙයි. ජාතියක් ලෙස අප මුහුණ දුන්
ජයග්‍රහණ සහ පරාජයන්, ගත් නිවැරදි
තීරණ සහ වැරදි පියවරයන් ඉතිහාසය තුළින් අපට අධ්‍යයනය කළ හැකිය. මේවා අනාගතයේදී
වඩාත් ඥානවන්ත තීරණ ගැනීමට අපට මග පෙන්වයි.
එබැවින්,
ශ්‍රී ලංකාවේ අධ්‍යාපන
ප්‍රතිසංස්කරණවලදී ඉතිහාස විෂයයේ වැදගත්කම අවතක්සේරු නොකළ යුතුය. එය අනිවාර්ය
විෂයයක් ලෙස තබා ගැනීම අතිශයින් වැදගත්ය. එහෙත්, ඊටත් වඩා වැදගත් වන්නේ ඉතිහාසය ඉගැන්වෙන
ආකාරයෙහි සැලකිය යුතු වෙනසක් ඇති කිරීමයි. ඉතිහාසය කටපාඩම් කරන විෂයයක් වෙනුවට,
විශ්ලේෂණාත්මක,
අත්දැකීම් සහිත සහ
දරුවන්ගේ සිත් තුළට කාවදින ආකාරයට ඉගැන්වීමෙන්, අපට දේශයට ආදරය කරන, වගකිවයුතු අනාගත
පුරවැසියන් පිරිසක් බිහි කළ හැකිය. ඔවුන් රටේ අභිමානය රැක ගනිමින්, එය තවදුරටත් ඉදිරියට
ගෙන යාමට කැපවනු ඇත. ඉතිහාසය යනු හුදෙක් අතීතය පිළිබඳ දැනුමක් නොව, ජාතියක හදවත සහ
ආත්මයයි. එය නිවැරදිව ඉගෙනීමෙන් අපට වඩාත් ශක්තිමත්, එක්සත් සහ සමෘද්ධිමත් ශ්‍රී ලංකාවක්
ගොඩනැගිය හැකිය.
No comments:
Post a Comment
මේ ලිපිය හොඳද? ප්‍රයෝජනවත්ද? වැඩක් නැත්ද? විකාරයක් වගේ පේනවද?
ඔබට ඒ ගැන සිතෙන ඕනම අදහසක් මෙහි සටහන් කරන්න.
ඒ ගැන දෙවරක් නොසිතන්න