රාජාලින් වයස් ගත වෙද්දී නිය සහ හොට කඩා දමා නැවත උපදින කතාව ඇත්තක්ද? - Is the story true that when eagles get old, they break off their talons and beak to be reborn?

පසුගිය වසර ගණනාවක් පුරා, රාජාලීන් පිළිබඳ අපූරු, පුදුමාකාර කතාවක් අභිප්‍රේරණ දේශන, සමාජ මාධ්‍ය සහ ස්වයං උපකාරක පොත්පත් හරහා පැතිර ගියේය. එහි කියැවෙන්නේ, රාජාලියෙකු වයස්ගතවෙද්දී, ඌ උස් කන්දකට පියාසර කර, ගල් මත සිය හොට කඩා, නිය සහ පිහාටු උදුරා දමා, පසුව අලුත් ඒවා නැවත වැඩෙන තෙක් බලා සිටින බවයි. මෙය තවත් වසර ගණනාවක් ජීවත් වීමට ඉඩ සලසන වේදනාකාරී “නැවත ඉපදීමක්” ලෙස හඳුන්වයි.

එය විඳදරාගැනීම, පරිවර්තනය සහ පුනර්ජීවනය පිළිබඳ ප්‍රබල කතාවක් ලෙස බොහෝ දෙනෙකු අතර ප්‍රචලිත වී තිබේ. මිනිසුන්ගේ දුර්වලතා අතහැර වේදනාව හරහා තමන්ව නැවත ගොඩනඟා ගැනීමට එය බොහෝ විට අභිප්‍රේරණය කතාවක් ලෙස පිළිගැනේ. නමුත් මෙහි ඇති ගැටලුව නම් මේ කතාව ජීව විද්‍යාත්මක සත්‍ය නොවීමයි. මෙය හුදෙක් අභිප්‍රේරණය උදෙසා ගොඩනගන ලද මිත්‍යා කතාවක් පමණක් වීමයි.

මිත්‍යාව සහ විද්‍යාව

රාජාලීන් ඔවුන්ගේ හොට හෝ නිය සම්පූර්ණයෙන්ම ගලවා දමන බවට කිසිදු විද්‍යාත්මක නිරීක්ෂණයක් හෝ සත්ව විද්‍යාත්මක සාක්ෂියක් ඇත්තේ නැත. ඇත්ත වශයෙන්ම, රාජාලියෙකු සිය හොට කැඩී ගියහොත් හෝ නිය සම්පූර්ණයෙන්ම නැති වුවහොත්, ඌට වනගතව ජීවත් වීමට හැකියාවක් නැත. මේවා ආහාර ගැනීම සහ ආරක්ෂාව සඳහා අත්‍යවශ්‍ය මෙවලම් වේ. ස්වාභාවික ක්‍රියාවලියක් ලෙස රාජාලියාගේ ජීවිත කාලය මුළුල්ලේම නිය හැලී යාම සහ නැවත අලුත් ඒවා වර්ධනය වීම සිදුවුව ද (මිනිසුන්ගේ නියපොතු හා සමානව) හොටය එවැනි ක්‍රියාවලියකට බඳුන් වන්නේ නැත. කුමක් හෝ හේතුවකට හොට බිඳී ගියහොත් එය නැවත වැඩෙන්නේ ද නැත.

සතුන් දඩයමින් ජීවත්වන සියලුම පක්ෂීන් මෙන්, රාජාලීන්ද පිහාටු හැලීම නම් ස්වාභාවික ක්‍රියාවලියකට භාජනය වේ. එහිදී සිදුවන්නේ පැරණි පිහාටු ක්‍රමානුකූලව ගැලවී ගොස් අලුත් පිහාටු ආදේශ වීමයි. මෙය වරින් වර සිදුවන අතර කාර්යක්ෂමව පියාසර කිරීමේ හැකියාව පවත්වා ගැනීමට මෙය  වේ. ඔවුන්ගේ හොට සහ නිය සෑදී ඇත්තේ කෙරටින් (මිනිස් නියපොතු සහ හිසකෙස් වල ඇති ද්‍රව්‍යයම) වලින් වන අතර, දඩයම් කිරීම, ආහාර ඉරා දැමීම සහ දැඩි පෘෂ්ඨ මත ඇතිල්ලීම වැනි දෛනික ක්‍රියාකාරකම් හරහා ඒවා ස්වාභාවිකවම ගෙවී යමින් අඛණ්ඩව වර්ධනය වේ.

එබැවින්, රාජාලියාගේ වේදනාකාරී පුනර්ජීවනය පිළිබඳ මිත්‍යාව ජීව විද්‍යාත්මකව කළ නොහැකි වුවද, රාජාලියාගේ ජීවිතය පිළිබඳ සත්‍යය ඉතාමත් ආශ්වාදජනක ය. නමුත් ඒ හොට කැඩී නැවත වර්ධනය වීම හෝ නිය ගැලවී නැවත වර්ධනය වීම වැනි මිත්‍යා කතා තුළින් නොවේ.

රාජාලියාගේ සැබෑ ශක්තිය

රාජාලියාගේ සැබෑ ශක්තිය ස්වයං විනාශයෙන් හෝ වේදනාවෙන් ලැබෙන්නේ නැත. එය පැමිණෙන්නේ අනුවර්තනය වීමේ හැකියාව, ඉවසීම සහ ස්වභාවධර්මය පිළිබඳ ප්‍රවීණත්වයෙනි.

රාජාලීන් සැතපුම් ගණනාවක් ඈත සිට ගොදුරු හඳුනා ගැනීමට හැකි තියුණු පෙනීමකට හිමිකම් කියයි. ඔවුන්ගේ බලවත් පියාපත් වෙනත් පක්ෂීන්ට යා නොහැකි තරම් ඉහළකට, කුණාටුවලින් ද ඉහළකට පියාසර කරන්නට ඌට උපකාරී වෙයි. තද සුළං හමන විට රාජාලියා සැඟවෙන්නේ නැත. ඌ කුණාටුවම භාවිත කර වඩාත් ඉහළකට පියාසර කරයි. මෙය ප්‍රඥාවේ සහ ඔරොත්තු දීමේ හැකියාවේ සංකේතයකි: අභියෝග සමඟ සටන් කිරීම වෙනුවට, ඒවා ශක්තිය බවට පරිවර්තනය කිරීම මගින් ඒවාට මුහුණ දීම එයින් පැවසෙයි.

ස්වාභාවික ලෝකයේ රාජාලියාගේ පුනර්ජීවනය වේදනාකාරී ක්‍රියාවලියක් නොවේ. එය මෘදුව ගලා යන, නිරන්තරයෙන්, අඛණ්ඩව සිදුවන ක්‍රියාවලියකි. එය වේදනාකාරී ක්‍රියාවලියක් හරහා නොව, කාලය සහ සමතුලිතතාව හරහා සිදු වේ. පිහාටු ආදේශ වන විටත්, ඍතු වෙනස් වන විටත්, රාජාලියා තම පරිසරයට අනුවර්තනය වෙමින්, ස්වභාවධර්මයට එරෙහිව නොව, එය සමඟ ක්‍රියා කිරීම නිසා සාර්ථකව පියාසර කරමින් තම ජීවිතය ගත කරයි.

රාජාලියාගෙන් අපට ගත හැකි පාඩම

රාජාලියා පිළිබඳ මිත්‍යා කතාව අපට උගන්වන්නේ සාර්ථක වන්නට නම් අප දුක් විඳිය යුතු බවය. අප "නැවත ඉපදීමට" නම් අප අපවම ඉරා දැමිය යුතු බවයි.

නමුත් සැබෑ රාජාලියා මීට වඩා උතුම් යමක් උගන්වයි: නියම ශක්තිය ලැබෙන්නේ විනාශයෙන් තොර වර්ධනයෙනි. ඉවසීම තුළින් ලැබෙන පුනර්ජීවනයෙනි. වේදනාව වෙනුවට ප්‍රඥාවෙන් අභියෝගවලට මුහුණ දීමෙනි.

රාජාලියා කුණාටුවට ඉහළින් නැඟී සිටින්නා සේම, අපටත් අපව බිඳ නොදමා, කාලයත් සමඟ ස්වාභාවිකවම අලුත් වීමට සහ නැවත ගොඩනැගීමට ඇති අපගේ හැකියාව විශ්වාස කිරීමෙන් ජීවිතයේ දුෂ්කරතා ජය ගත හැකිය.

සැබෑ පරිවර්තනය සෑමවිටම එක් සිදුවීමක් හරහා පමණක් සිදු නොවේ. එය බොහෝ විට නිශ්ශබ්දව, කුඩා වෙනස්කම්, ස්ථාවර උත්සාහය සහ නොනැවතී සිදුවන වර්ධනය හරහා සිදු වේ. රාජාලියාගේ නියම ශක්තිය වන්නේ එයය. එහි ඇත්තේ දුක් විඳීමේ ගමනක් නොව, ශක්තිය, සමතුලිතතාව සහ ජීවන ක්‍රියාවලිය පිළිබඳ විශ්වාසයේ ගමනකි.

අවසාන වශයෙන්

රාජාලියාගේ මිත්‍යා කතාව අසත්‍ය විය හැකි නමුත්, අප එය නිවැරදිව තේරුම් ගන්නේ නම් එහි පණිවිඩය අසත්‍ය වන්නේ නැත. එනම් අලුත් වීමට නම් අප අපව විනාශ කර ගත යුතු නැත. අප කළ යුත්තේ දිගින් දිගටම වර්ධනය වීම, අනුවර්තනය වීම සහ ජීවිතයට අපව ඉහළට ඔසවා තැබීමට ඉඩ දීම පමණි.

නැවත ඉපදීම වේදනාකාරී ක්‍රියාවක් නොව ස්වාභාවික රිද්මයක් බව රාජාලියා අපට මතක් කර දෙයි. තවද අප එම රිද්මයට අනුගත වෙමින් ජීවිතයේ ඉහළට පියඹා යන්නට ඉගෙන ගන්නා විට, අපටත් කුණාටුවලින් ඔබ්බට පියසැරිය හැකිය.