මල්ලී, කිරි පැකට් එකයි - පලතුරු බීම දෙකයි ගේන්න!

ගම්පහට කිට්ටුව රතුපස්වල පැත්තේ මගේ අතිජාත මිත්‍රයෙක් ඉන්නවා. දැනට අවුරුදු ගාණකට කලින් මිනිහ වැල්ලවත්ත පැත්තේ තැනකින් කොම්පියුටරයක් ගන්නවා කියලා මටත් එන්න කිව්වා ඒක ගැන පොඩ්ඩක් බලන්න. මිනිහා මේක ගත්තේ නම් සෑහෙන්න ආමාරුවෙන්. ගෙදරින් සල්ලි ඉල්ල ගත්තා. ගෙදර තිබුණු තවත් මොනවද වික්කා. ණයට ගත්තා. අන්තිමේදී කොම්පියුටරේ ගන්න වෙලාව වෙනකොට අතේ සතේ නැති වෙනකල්ම සල්ලි හිඳුණා. මේ හින්දාම තවත් යාළුවෙක් කැමති වුණා වැඩ ඇරිලා යන ගමන් තමන්ගේ වාහනෙන් කොම්පියුටරේ ගෙදරට ගෙනත් දෙන්න. 

අපි තුන් දෙනත් එක්ක වැල්ලවත්තෙන් මේකත් පටවගෙන කඩුවෙල පැත්තට එන්න පටන් ගත්තා. මාලඹේ හරියෙදි යාළුවා කිව්වා, 

“මොනව හරි බීලා යමු නේද බං?” 

කියලා. 

“ඕන නෑ. දැන් කෙලින්ම ගෙදරනේ යන්නේ. ගෙදර ගිහින් තේකක් බොමු” 

කියලා මම කිව්වා. මම එහෙම කිව්වේ දැන් මේකා අතේ සල්ලි නැති හින්දයි. අන්තිමේදී කොහොම හරි මාලඹේ හරියෙදි වාහනේ නතර කරලා කඩේකට ගියා මොනව හරි බොන්න. 

“උඹ මොනවද බං බොන්න කැමති?” 

යාළුවා මගෙන් ඇහුවා. මේකා අතේ සල්ලිත් නැති නිසා වැඩි බරක් දෙන්නත් හොඳ නැහැනේ. ඉතිං මම කිව්වා, 

“කිරි පැකට් එකක් බොමු” 

කියලා. යාළුවා ඊට පස්සේ බීම ඕඩර් කළා. 

“මල්ලී අපට කිරි පැකට් එකයි, පලතුරු බීම දෙකකුයි ගේන්න!” 

මම ඉතිං කිරි  පැකට් එක බිව්වා. 

අරුන් දෙන්නා පලතුරු බීම බිව්වා. 

ඔන්න ඉතිං යාළුවන්ට සල්ලි ඉතුරු කරන්න ගිහින් මට වුණු දේ.