ලෙනින් මිය ගියේ සිපිලිස් රෝගයෙන් - Secret Behind the Lenin's Death

සාර් පාලනයෙන් කොමියුනිස්ට් පාලනයක් කරා රුසියාව රැගෙන යන්නට මුල් වූ රුසියානු විප්ලවය හෙවත් ‛බොල්ෂෙවික් විප්ලවය’ මෙහෙයවනු ලැබුයේ අද ද කොමියුනිස්ට් ලෝකයේ වීරයකු බවට පත්ව සිටිනා වී.අයි. ලෙනින් විසිනි. ලෙනින් මිය ගියේ ආඝාත තත්වයක් හෙවත් මොලයේ රුධිර කැට ගැසීමක ප්‍රතිඵලයක් ලෙසිනි බව පොදු පිළිගැනීමයි. නමුත් මෑතකදී හෙළිකරගනු ලැබූ සාධක අනුව මෙම මරණයට හේතුව මෙය නොවේ යැයි පවසනු දැකිය හැකිය. මෙම නව සාධකවලට අනුව ලෙනින් මිය ගොස් ඇත්තේ සිපිලිස් නම් වූ ලිංගිකව සම්ප්‍රේෂණය වන රෝගයෙනි. ලෙනින්ගේ අසම්මත හැසිරීම් පිළිබඳ සෝවියට් සංගමය කරුණු සඟවාගන්නට දැඩි උත්සාහයක් දරා තිබෙන බැව් පෙනේ. නමුත් බ්‍රිතාන්‍ය ග්‍රන්ථ කර්තෘවරියක වන හෙලන් රැපාපෝර්ට් සොයාගෙන ඇති සාධකවලට අනුව ලෙනින් ‛එන්ඩාටිටිස් ලියුටිකා - න්‍යුරෝසිපිලිස්’ නම් රෝගයෙන් පීඩා විඳ තිබේ. මෙය සෘජුවම මොලයට බලපෑම් කරනා රෝගයකි.

ලෙනින් ජනතාව අමතමින් 

ලෙනින්හට වැළඳුණු මෙම රෝගයේ සැබෑ ස්වභාවය පිළිබඳ සුප්‍රකට රුසියානු විද්‍යාඥයකු වූ ඉවාන් පව්ලොව් විසින් ලියන ලද විස්තරයක් ඇයට නිව්යෝරක් නුවර පිහිටි කොලොම්බියා සරසවියේ තිබී හමු වී තිබේ. නොබෙල් සම්මානලාභියකු වූ මෙම විද්‍යාඥයා එහි සඳහන් කොට ඇත්තේ “විප්ලවය මෙහෙයවනු ලැබූයේ මොලයට සිපිලිස් රෝගය වැළඳුණු උන්මත්තකයකු විසිනි” යන්න ය. රුසියානු ඉතිහාසය පිළිබඳ බොහෝ කෘති ගණනක් සම්පාදනය කොට ඇති රැපාපෝර්ට් විශ්වාස කරන පරිදි ලෙනින් මෙම රෝගයට ගොදුරුව ඇත්තේ 1902 දී පමණ පැරීසියේදී ඔහු ඇසුරු කළ වෛශ්‍යාවකගෙනි.

සෝවියට් සංගමය ලෙනින්ගේ මෙම රෝග තත්ත්වය වසන් කරන්නට උත්සාහ දරමින් පවසා තිබුණේ ලෙනින්ට වැළඳුණු රෝගය වූයේ ‛ආර්ටිරියොස්ක්ලෙරෝසිස්’ බවය. එය සිපිලිස්වලට හැම අතින්ම සාමානකම් දක්වන්නා වූ මොලයට බලපෑම් කරන්නා වූ රෝගයකි. 1921 අගභාගයේ සිට ඔහු ශාරීරික වශයෙන් දැඩි දුර්වලතාවයන්ට මුහුණ දුන් අතර, එය පක්ෂාගාත තත්වයක් දක්වාම වර්ධණය විය. මේ නිසාම ජීවිතයේ අවසාන සමයේ ඔහුට කතාබහ කරන්නට ද නොහැකි තත්ත්වයකට පත්විය.

 

අංශභාගයෙන් පෙළෙමින් සිටි සමය 

රැපාපෝර්ට් මේ සියල්ල හෙළිකරන්නේ තමා විසින් සම්පාදනය කරන ලද 'Conspirator: Lenin in Exile’ නම් කෘතියෙනි. ඇය මෙහි සඳහන් කරන්නේ ලෙනින් මිය ගියේ සිපිලිස් රෝගයෙන් බව ක්‍රෙම්ලිනයේ සිටි ප්‍රමුඛ පෙළේ වෛද්‍යවරුන් දැ සිටි බවත්, පාලකයන් විසින් මෙම සත්‍යය හෙළිදරව්වීම වළක්වා තිබූ බවත් ය. නමුත් මෙම සත්‍යය හෙළිදරව් කිරීමට මහාචාර්ය පව්ලොව් සමත්කම් දැක්වූ බවත් ඇය සඳහන් කරයි.

“1917 විප්ලවයෙන් පසු බොල්ෂෙවික් පාලනය විසින් පව්ලොව් හට විවිධ අඩන්තේට්ටම් කරන්නට විය. පව්ලොව් වරෙක සඳහන් කොට තිබුණේ රසායනාගාරයක සිටිනා ගෙම්බන්ටත් වඩා අන්ත ලෙස සෝවියට් පාලනය මගින් මිනිසුන්  හට සළකනු ලැබූ බව ය. කෙසේ නමුත් සෝවියට් සංගමයට අත්‍යවශ්‍ය බුද්ධිමතකු වූ බැවින් ලෙනින් විසින් පව්ලොව් පිළිබඳ දැඩි පියවර ගැනීමෙන් වැළකී සිටියේය.

ලෙනින්ගේ සිරුර 

ලන්ඩනයේ පැවති සමුළුවකට සහභාගීවන්නට යන අතරේ පැරීසියේ සිටි සිය මිතුරකු වූ මිහායිල් සෙර්නොව් හමුවන්නට පව්ලොව් තීරණය කළේය.

“ඔවුන් අතර පැවති කතාබහේදී ලෙනින් සිපිලිස් රෝගයෙන් පෙළෙමින් සිටිනා බව පව්ලොව් පැවසූවා. ඒ රෝගය නිසාම ලෙනින් අංශභාග තත්වයට පත්වෙමින් සිටිනා බවත් පව්ලොව් සදහන් කළා.” රැපාපෝර්ට් පවසන්නීය.

වර්ෂ 1924 දී ලෙනින්ගේ මරණයෙන් පසු ඔහුගේ මොලය පරීක්ෂා කරන්නට පැමිණි සියලු වෛද්‍යවරුන්  ලෙනින්ගේ අංශභාගයට හේතුවූ මොලයේ රෝගය අනාවරණය කරගත්බවත්, එය සියලු දෙනා අතර ප්‍රසිද්ධ රහසක්ව පැවතිය ද, කිසිදා එය හෙළිනොවූ බවත් ඇය සිය කෘතියේ සඳහන්කොට තිබේ. මේ පිළිබඳ කිසිදු නිල සෝවියට් සටහනක් ද සොයාගන්නට නැත.

 

'Conspirator: Lenin in ExileZ කෘතිය

ලෙනින් පරීක්ෂාවට ලක්කළ ක්‍රෙම්ලිනයේ සේවය කළ කිසිදු වෛද්‍යවරයෙකුට මෙය පිළිබඳ කතාකිරීම පවා තහනම්කොට තිබිණි.

ඉතිහාසයේ මෙසේ සිපිලිස් රෝගයට ගොදුරුව මිය ගිය ප්‍රසිද්ධ පුදගලයින් වන්නේ ලෙනින් පමණක් නොවේ. නිට්ෂේ, මෝපසාං, ගොයත් සහ ඩොනිසෙටි ආදීහු ද ද මේ අතර සිටිති.